Περίπου Έτσι

 Θα πήγαινα στη δεξίωση μα δεν φάνηκε ούτε ένας

Εκτός από έναν που δεν ήταν αυτός

Τον κοίταξα στα μάτια και του απηύθυνα το λόγο

μα δεν είχε τι να πει

Μάλιστα δικαιολογημένα 

Μετά τον είπα να μετρηθεί 

και ύψωσε δίπλα του ένα κοντάρι σκούπας

κι είδα πως είχε τις ρίζες του μέσα στ' άχυρα

Τον παίρνω από κει τον πηγαίνω μέσα στον κόσμο κι εξαφανίζεται

Τον ψάχνω στον εαυτό του και δεν τον βρίσκω

Του γυρίζω ανάποδα τις τσέπες και πέφτει από μια

Τον μαζεύω από το πάτωμα να τον σηκώσω όρθιο αλλά λυγίζει

βιαστικά τον κρύβω κάτω από το χαλί

ενώ εκείνος φωνάζει πως κάτι πάτησε 

και βλέπω μέσα στο μυαλό του ένα αγκάθι κυκλωμένο από φως

και με τη ρίζα του στον πόνο

Του λέω τι θέλεις εδώ κι εξαφανίζεται

Φοβάμαι πως θ' αυτοκτονήσει και τρέχω πίσω του

μ' έχει αγανακτήσει και σκέφτομαι να τον σπρώξω από την ταράτσα

κοιτάζω κάτω και περνούν αθώοι άνθρωποι

ρίχνω μια σαρδέλα κι ορμούν πάνω της σαν γάτες

Εκείνος ελπίζει σ' εμένα

εγώ στις γάτες

στο μεταξύ η γιορτή νύχτωσε

τραβώ το πιστόλι και τον πυροβολώ ανάμεσα στα μάτια

πέφτει κάτω μέσα σε μια λίμνη ηδονής

του χωρίζω τα μαλλιά στα δυο και τον βλέπω

μου μοιάζει.